Sparen op Café : Het kan in een gleufje. We gaan tot 150 leden.

Als er nu één plaats is waar je eigenlijk niet moet zijn om te sparen, dan is het toch wel een herberg. Daar wil je alleen maar consumeren en plezier maken. Toch ten dele fout gedacht. Want sparen was de reden waarom, vooral mannen dan, in de vorige eeuw een café opzochten. Een taaie traditie, want ook vandaag nemen we een nieuw initiatief in Cafe Den Alexander te OOSTENDE. Met de nadruk op tradie want we vonden deze kast in de kelder van het café.

Sparen was lange tijd iets wat enkel rijke mensen en gegoede burgers deden. In veel arbeidersgezinnen was het elke maand een strijd om financieel rond te komen. Aan een cent (letterlijk) opzij leggen hoefde zelfs niet gedacht te worden.

Onder andere door de opkomst van het socialisme werd arbeiderssparen geleidelijk aangemoedigd en ontstond er door het "collectief sparen" een vorm van groepssolidariteit. Bijstandskasten zoals ziekenkassen, werklozenkassen en pensioenkassen zagen het licht, dit alles om noodzakelijk hulp in crisissituaties te kunnen verstrekken.

Het cafésparen werd in diezelfde periode heel populair. Overal doken plots, vooral op initiatief van cafébazen, spaarkassen op.

Doel

De arbeiders ontvingen toen hun loon nog rechtstreeks "in de hand" uitbetaald. Het eerste wat ze dan veelal deden was met de zuurverdiende centen naar hun stamcafé trekken. Het was dus goed dat men niet alles 'verdronk'.

Er ontstonden zo spaarclubs, een toch wel heel speciale reden voor vooral dan de mannen om nog maar eens op café te gaan. Maar het mag gezegd, het sparen werd ernstig genomen.

In een stevig gemaakte kast kreeg ieder lid van de spaarclub een genummerd vakje met gleuf toegekend waar geld kon ingestoken worden. De spaarders noteerden meestal zelf heel nauwkeurig hoeveel ze gespaard hadden.